Het valpreventiesysteem werkt als volgt:
– Creëer een gevaarlijke omgeving voor de patiënt en/of zijn verplegend personeel door perimeters te laten vastbakken, met behulp van speciaal voor dat doel ontworpen hoogwaardige, gecementeerde producten met een hoge sterkte. (Dat voorkomt vallen uit het bed, de badkuip, enz.)
– Creëer een alternatieve route die de patiënt kan nemen om het risico te minimaliseren dat hij uit bed, van een stoel of van de vloer valt.
– Probeer het aantal gebieden dat wordt gebruikt om de patiënt te verplaatsen te verminderen.
– Vraag de patiënt in een bepaalde kamer te blijven of naar een andere kamer te gaan die beter aan zijn behoeften voldoet.
– Zorg ervoor dat alle verlichting in de kamer is afgesteld op een optimaal leescomfort. Stel de patiënt NIET bloot aan fel zonlicht wanneer het risico bestaat dat hij valt.
– Houd de patiënt te allen tijde aan dezelfde kant van het bed (genest). Als de patiënt naar één kant ligt of de kamer diagonaal is gesplitst, stelt u één lamp zo in dat deze rechtstreeks op de patiënt schijnt. Als er meer dan één persoon in de kamer werkt, kan één zaklamp voor beide ogen worden gebruikt.
– Zorg ervoor dat alle telefoons, weegschalen, medicijnflesjes, enz. binnen handbereik zijn (één weggooier per arm).
– Maak de ruimte vrij van rommel of restjes voor de overdracht. Als er een fotoalbum is, iets om de telefoon af te dekken, enz. doe dat dan ook in een enveloppe.
– Als er meer dan één persoon in de kamer is, moet men er altijd voor zorgen een handdruk te gebruiken om die mensen te waarschuwen dat zij de patiënt moeten controleren voordat zij reageren op zijn schreeuw om hulp. Dit is vooral belangrijk als de persoon geïmmobiliseerd is.
schreeuw om hulp en geef op de juiste manier aan hoe overstuur de patiënt is. Wees u ervan bewust dat wanneer een patiënt overstuur is, zijn lichaamsfuncties en zijn denken meer uiteen kunnen lopen dan gewoonlijk. Hoewel het wenselijk is dat hij in stabiele toestand verkeert, is het ook belangrijk dat zijn geest zo helder mogelijk is. Daarom is het noodzakelijk hem duidelijk te maken dat hij niet van streek hoeft te zijn.Het is bovendien van belang dat na een val, om een helder zicht te behouden op de afgelegde weg, het voorval uit het oog wordt verloren. De patiënt verkeert misschien niet in onmiddellijk gevaar, maar als hij in paniek raakt, zal hij niet in staat zijn zichzelf te helpen voordat de situatie nog ernstiger wordt.
Wanneer met de patiënt wordt gesproken, moet worden opgemerkt dat, hoewel zijn taal tussen hem en u begrijpelijk kan zijn, als zijn spraak niet is wat u zou begrijpen, het noodzakelijk is hem dit duidelijk te maken voordat er informatie wordt gegeven. Dit geldt vooral als de patiënt bewusteloos is. Bij alle aspecten van de behandeling is het van belang dat de patiënt zich duidelijk bewust is van wat er gebeurt en wat de implicaties daarvan zijn.
Geen moeite mag worden gespaard om ervoor te zorgen dat de patiënt klaar is om te krijgen wat hij nodig heeft om voor zijn leven te vechten. Gedurende de periode dat hij bewusteloos is, werkt zijn verstand niet en is hij kwetsbaar. Wanneer hij echter ontwaakt, zal hij zich onvermijdelijk bewust zijn van wat er is gebeurd en zal hij in staat zijn uw vragen te beantwoorden.
Dit zal het proces van hem ondervragen veel gemakkelijker maken. De waarheid is dat de patiënt misschien nooit in een positie zal zijn waarin hij wordt ondervraagd, en hij zal ook niet meegaand zijn totdat hij weet wat er aan de hand is. Als hij wakker wordt, kan het proces enigszins frustrerend voor hem zijn. De verklaringen kunnen ongebruikelijk lijken en het kan voor u lijken alsof hij gewoon niet weet hoe hij op pijn moet reageren. Hij zal echter meer gaan meewerken als hij zich realiseert dat hij niet wordt overrompeld door alles wat er gebeurt.
Het is van vitaal belang dat bij het ondervragen van de patiënt aan al zijn behoeften wordt voldaan Prioriteit wordt gegeven aan zijn emotionele problemen, vooral die welke te maken kunnen hebben met de angst voor dokters en verpleegsters. Deze mensen kunnen hard zijn en het kan lijken alsof u hen hard aanpakt. In werkelijkheid zegt u alleen wat nodig is om ervoor te zorgen dat uw patiënt voorbereid is op het gesprek dat u met hem zult hebben.
Onthoud dat als u uw wens uitspreekt tegen de patiënt, u een duidelijke beschrijving moet geven van wat het is dat u verlangt. U moet ervoor zorgen dat uw beschrijving voortkomt uit zijn levenservaringen en niet alleen uit stukjes informatie die u ergens gelezen hebt.
lees meer: